سیف‌الله داد از دنیا رفت

خبرگزاری فیلم نیوز: سیف‌الله داد، کارگردان «بازمانده» بامداد امروز ـ 6 مرداد ماه ـ در 54 سالگی از دنیا رفت.

این کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران که از 29 تیر ماه در بیمارستان به دلیل عارضه‌ی سرطان بستری شده بود، امروز صبح بر اثر حمله قلبی در بیمارستان مهر درگذشت.


او متولد 1334 خرمشهر بود و فارغ‌التحصیل رشته جامعه‌شناسی از دانشگاه شیراز (1358)، عضو شورای بررسی فیلم‌نامه و گروه فیلم شبکه یک سیما (1362) و بخش فرهنگی بنیاد سینمای فارابی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، از موسسان سازمان سینمایی سینافیلم، رییس هیئت‌مدیره خانه سینما در سالهای 1374 تا 1376 بخشی از سابقه‌ی کاری او بود.


سیف‌الله داد به عنوان معاون امور سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سالهای 1376 تا 1379 فعال بود و دوران طلایی برای سینمای ایران رقم زد.


شروع فعالیت در سینما با کارگردانی فیلم «زیر باران» 1364، عمده فیلم‌ها، نمایش‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی «زیرباران» کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس، «گره» فیلم‌نامه‌نویس، «بازمانده» کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تدوینگر و «فرزندم بزرگ شده» فیلم‌بردار، «گره» یوسف سیدمهدوی فیلم‌نامه‌نویس، «کانی‌ مانگا» 1365، و تدوین‌گر فیلم‌های «بچه‌های طلاق» تهمینه میلانی، «ابلیس» احمدرضا درویش، «در مسلخ عشق» کمال تبریزی، «عملیات کرکوک» جمال شورجه، «هور در آتش» عزیزالله حمیدنژاد بوده است و به عنوان مجری طرح با«از کرخه تا راین» ابراهیم حاتمی‌کیا نیز همکاری داشته است.


سیف‌الله داد در سالهای اخیر تدوین فیلم «فرزند صبح» بهروز افخمی را انجام داد و قصد داشت اپیزودی درباره‌ی شهر تهران مقابل دوربین ببرد.

سایت فیلم نیوز در گذشت این هنرمند گرامی را به خانواده محترم او و جامعه سینمایی تسلیت می گوید.

گلشیفته فراهانی در فیلم جدید رولند جافی

گلشیفته فراهانی، قرار است در فیلم جدید رولند جافی، کارگردان صاحب‌نام هالیوود، به نام «اژدها چشم‌انتظار شماست» حضور یابد.

به گزارش سایت های سینمایی وی در این فیلم در نقش لیلا هنرنمایی می‌کند و داستان فیلم مربوط به جنگ داخلی اسپانیاست.
در این فیلم خبرنگار جوانی در مورد یکی از دوستان پدرش که قرار است از سوی کلیسای کاتولیک تقدیس شود تحقیق می‌کند.
این خبرنگار پی می‌برد که بین پدرش و دوست وی رابطه بسیار پیچیده و مخربی وجود داشته که از زمان کودکی آغاز و تا جنگ داخلی اسپانیا ادامه می‌یابد.
این فیلم در مرحله پیش‌تولید قرار دارد و اکران‌اش برای سال ۲۰۱۰ برنامه‌ریزی شده است.

«تردید» به گروه سینمایی عصر جدید می‌آید

خبرگزاری فیلم نیوز: فیلم سینمایی "تردید" به کارگردانی واروژ کریم‌مسیحی در گروه سینمایی عصر جدید اکران عمومی می‌شود.
این فیلم در برنامه اکران عید فطر در گروه سینمایی عصر جدید روی پرده می رود. نسخه جدید این فیلم نسبت به جشنواره فیلم فجر تغیراتی کرده و برای اکران عمومی زمان آن به 120 دقیقه رسیده و کوتاهتر شده است.

در خلاصه داستان "تردید" آمده است: پدر سیاوش در یک حادثه مرده و عموی او ثروت خانواده را در دست گرفته است. سیاوش به دخترعمه خود مهتاب علاقه دارد. او که هنوز از خبر درگذشت پدرش حیران است خبری عجیب‌تر می‌شنود. اینکه مادرش قصد دارد با عمویش ازدواج کند. سیاوش متوجه می‌شود مرگ پدر طبیعی نبوده و او را به قتل رسانده‌اند و ...

بهرام رادان، حامد کمیلی، علیرضا شجاع‌نوری، مهتاب کرامتی، ترانه علیدوستی، کاوه کاویان، رزا آرایش، توفان مهردادیان و مهرداد فلاحتگر در این فیلم بازی کرده‌اند.

بهرام بدخشانی فیلمبردار، امیر اثباتی طراح صحنه و لباس، محمدرضا قومی طراح گریم، محمد فوقانی عکاس، محسن روزبهانی جلوه‌های ویژه و شرکت پاسارگاد با مشارکت فدک‌فیلم سرمایه‌گذار "تردید" هستند.

"تردید" در بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر جوایز بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین کارگردانی را از بخش نگاه نو دریافت کرد.

گزارش‌هایی از حال و هوای سوت و کور این روزهای سینمای ایران

سکوت سینمای ما - در این دو گزارش، وضعیت ناامید کننده‌ای از حال و هوای تولید و پخش سینمای ایران ترسیم شده است:  گزارش نخست از خبرگزاری خبر آن‌لاین از این قرار است: تأثیر جریان‌های سیاسی بر سینما ادامه دارد. برخلاف آنکه انتظار می‌رفت جریان تولید فیلم‌های سینمایی پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری وارد مسیر اصلی خود شده و حتی با شدتی بیشتر از قبل ادامه پیدا کند، بعد از این رویداد سیاسی فقط سه فیلم سینمایی که آن‌ها هم با الزام جشنواره فیلم کودک تولید می‌شوند مقابل دوربین رفته‌اند و همچنان سکوت و کم خبری بر سینما حاکم است. تولد دوباره فیلم کودک در حالی که سالها سینمای کودک ایران در کما بود و هیچ بروز و ظهور خارجی قابل اعتنایی نداشت، این روزها پرچم تولید سینمای ایران در دست این گونه است. پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری فقط سه فیلم سینمایی کلید خورده است که هر سه این آثار متعلق به سینمای کودک است. «نخودی» به کارگردانی جلال فاطمی، «پرواز مرغابی‌ها» ساخته علی شاه‌حاتمی و «همبازی» به کارگردانی غلامرضا رمضانی سه فیلم کودکی هستند که همگی پس از انتخابات کلید خورده‌اند و البته دلیل عمده تولید آن‌ها در این مقطع نزدیکی به زمان برگزاری جشنواره فیلم کودک و لزوم آماده شدن این فیلم‌ها برای نمایش در این جشنواره است. تولید این فیلم‌ها در پی تلاش بنیاد سینمایی فارابی برای احیای سینمای کودک و البته ایجاد زمینه برای روی‌پا ماندن جشنواره فیلم کودک و نوجوان است. توقف تولید در زمینه فیلم‌های کودک و نوجوان طی سال‌های اخیر جشنواره فیلم کودک و نوجوان را هم تحت‌تأثیر خود قرار داده به گونه‌ای که نگرانی‌ها برای برگزاری جشنواره بیست و سوم بیش از پیش شده بود. استانداری همدان برای رفع این مشکل، سرمایه‌گذاری در زمینه ساخت فیلم‌های کودک انجام داده که البته به دلیل زمان اندک باقیمانده تا جشنواره ممکن است فیلم‌ها با مشکل تولید شتاب‌زده مواجه شوند. اما در دوره‌ای که سرمایه‌گذاری در زمینه فیلم‌های کودک و نوجوان به کمترین میزان ممکن رسیده فیلمسازان شناخته شده سینمای کودک با بهره‌گیری از این امکان و حمایت‌های فارابی وارد عمل شده‌اند و آثاری در این زمینه تولید می‌کنند. بهار و تابستان آرام سینما کاهش میزان تولید فیلم در آستانه سال، اتفاقی مرتبط با روال عادی سینمای ایران است. با اوج‌گیری تولید فیلم در فصل پاییز و زمستان و آماده شدن آثار تا جشنواره فیلم فجر، پس از این رویداد سینمایی، میزان تولیدات کاهش پیدا می‌کند اما با آغاز فصل بهار، رفته‌رفته تعداد فیلم‌های در حال فیلمبرداری افزایش می‌یابد. برخلاف این روال، امسال در سه ماه اولیه سال 1388 فقط یکی، دو فیلم کلید خوردند و این مسئله نشان‌دهنده نگرانی کارگردانان و تهیه‌کنندگان از سرنوشت آثارشان پس از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری بود. حتی پروانه‌های ساخت صادر شده هم نمی‌تواند این حقیقت که فیلمسازان ما دست نگاه‌داشتن را به دست به‌کار شدن ترجیح داده‌اند پنهان کند. «سن پترزبورگ» به کارگردانی بهروز افخمی، «نیش و زنبور» ساخته حمیدرضا صلاحمند، «باغ‌قرمز» به کارگردانی امیر سماواتی، «آل» به کارگردانی بهرام بهرامیان، «راه آبی ابریشم» ساخته محمد بزرگ نیا، «تهران در جست​وجوی زیبایی» ساخته مهدی کرم پور، داریوش مهرجویی و سیف اله داد، «بی‌خوابی» به کارگردانی محمدجعفر باقری نیا، «زخم شانه حوا» ساخته حسین قناعت این روزها در حال فیلمبرداری هستند. تمامی این کارها فیلم‌هایی هستند که از مدتها قبل فیلمبرداری آن‌ها آغاز شده است و فیلمبرداری اغلب آنها نیز رو به اتمام است. همان‌طور که از مدت‌ها قبل تصور می‌شد فیلم‌هایی همانند «روز رستاخیز» احمدرضا درویش، «رخ دیوانه» ابوالحسن داودی و «جایی نزدیک زمین» مهدی رحمانی هر چه زودتر مقابل دوربین بروند هنوز این آثار به مرحله فیلمبرداری نرسیده‌اند و پیش تولید آن‌ها ادامه دارد. سینمای ایران در حالی تابستان آرام و بی‌خبری را در زمینه تولید آغاز کرده که هر سال تابستان بیشترین تعداد فیلم‌های سینمایی مقابل دوربین می‌رفت. کارگردانان در این فصل آثار خود را با توجه به فصل مناسب، نبود بارندگی‌ها و مسائلی که مانع طی روال طبیعی کارها شود مقابل دوربین می‌بردند تا از سوی دیگر کارها برای نمایش در جشنواره فیلم فجر آماده شود اما این روزها 69 فیلم دارای پروانه ساخت، هنوز به مرحله تولید و فیلمبرداری نرسیده‌اند. درمورد برخی از آثار هنوز پیش تولید کارها هم شروع نشده است و همه این‌ها را می‌توان با فضای حاکم بر اجتماع و مسائل سیاسی موجود مرتبط دانست. سینماگران در آستانه انتخابات به دلیل وابسته بودن جریان سینمای ایران به مدیران دولتی برای آغاز تولید آثارشان دست نگه داشتند. نگرانی‌ها از نگاه مدیران جدید و سرنوشتی که برای برخی از فیلم‌ها پیش از این به وجود آمده بود، تهیه‌کنندگان و کارگردانان را بر آن داشت تا اعلام نتیجه انتخابات برای تولید کارشان صبر کنند. اما مسائل ایجاد شده بعد از انتخابات هنوز تولید فیلم را در سینمای ایران تحت تأثیر خود قرار داده است و تکلیف سینماگران با برنامه‌ای که قرار است پیش روی آنان قرار گیرد روشن نیست. سالن‌های خاموش سینما در حالی که از یک سو روشن نبودن تکلیف سینماگران در جریان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری جریان تولید را در سینمای ایران دچار اخلال کرده است، اکران فیلم‌های سینمایی نیز با مشکلات عمده‌ای مواجه شده است. فروش فیلم‌های روی پرده متاثر از شرایط اجتماعی روزهای گذشته افت فاحش داشت و «درباره الی» در دومین هفته اکران 100 میلیون تومان کمتر از هفته نخست نمایش در سینماهای تهران فروخت. در حوادث روزهای گذشته تعدادی از سینماهای پایتخت که در میادین مرکزی شهر و مناطق پر رفت و آمد قرار داشتند، تعطیل شدند تا از حاشیه‌های درگیری‌های خیابانی در امان بمانند. در حالی که به نظر می‌رسیدسینمای ایران پس از پشت سر گذاشتن یک بهار پررونق روزهای خوبی را در تابستان تجربه می‌کند، ماجراهایی که پس از دهمین انتخابات ریاست جمهوری به وجود آمد روی فروش سینماها تأثیر داشته است. «درباره الی» به کارگردانی اصغر فرهادی که در نخستین هفته نمایش با فروش بالا روبه‌رو شد و به رقم 200 میلیون تومان رسید، نتوانست در هفته‌ای که گذشت به اندازه هفته اول نمایش عمومی‌اش در جذب مخاطب موفق باشد، هرچند این فیلم هنوز پرفروش‌ترین فیلم روی پرده است. فیلم پنج‌شنبه گذشته 28 و جمعه 35 میلیون تومان فروش داشته است که در این شرایط قابل قبول است. چهارمین فیلم اصغر فرهادی پس از 16 روز نمایش در 25 سینما، در سینماهای تهران 313 میلیون و520 هزار تومان فروش داشته است. گلشیفته فراهانی، ترانه علیدوستی، مانی حقیقی، شهاب حسینی و مریلا زارعی بازیگران این فیلم هستند که داستان سفر چند خانواده به شمال است، حادثه‌ای این سفر را بهم می‌زند. کمدی «خروس جنگی» به کارگردانی مسعود اطیابی با فاصله زیاد از «درباره الی» دومین فیلم پرفروش روی پرده است. فیلم در 21 سالن روی پرده رفته و پس‌ از 12 روز 73 میلیون تومان فروش داشته است. مریلا زارعی، رضا عطاران، احمد پورمخبر و کیانوش گرامی بازیگران این فیلم هستند. فیلم داستان یک زن و شوهر است که جایشان را با هم عوض می‌کنند. «امشب شب مهتابه» دومین فیلم محمدهادی کریمی در21 سالن روی پرده رفته است. این فیلم پس از 12 روز 50 میلیون تومان فروخته است. «امشب شب مهتابه» داستان آخرین روزهای زندگی خواننده‌ای جوان است و نقش‌های اصلی آن‌را مهناز افشار و دانیال عبادی بازی می‌کنند. فروش فیلم سینمایی«هر چی‌ تو بخوای» به کارگردانی محمد متوسلانی پائین‌تر از انتظار بوده است. این فیلم که در 14 سینما روی پرده رفته پس از 12 روز 16 میلیون تومان فروخته است. کمدی مفرح این کارگردان قدیمی در این شرایط نتوانسته مخاطب قابل‌توجهی را به سالن‌های سینما بیاورد. مجید صالحی، لادن مستوفی و حسن شکوهی بازیگران اصلی این فیلم هستند. داستان درباره تصادف یک پسر جوان با اتومبیل یک دختر و آشنایی آنها با هم است. نمایش «پاتو زمین نذار» به کارگردانی ایرج قادری پس از 37 روز با دو هفته تمدید ادامه دارد، این فیلم که با از دست دادن تعدادی از سینماهای نمایش دهنده‌اش همچنان در تهران و شهرستان‌ها روی پرده است در هفت سینما 145 میلیون تومان فروخته است. قادری، مهرانه مهین‌ترابی، مهدی سلوکی و شیلا خدادادبازیگران این فیلم هستند که داستان مردی متمول و معتمد محل است که با زنی شهرستانی ازدواج می‌کند و این موضوع مشکلاتی را برایش به وجود می‌آورد. اکران کمدی «پسر تهرانی» به کارگردانی کاظم راست‌گفتار تا هفته دیگر به تعویق افتاده است. پخش‌کننده این فیلم ترجیح داده است پس از پایان درگیری‌های خیابانی «پسر تهرانی» را اکران کند. اما در گزارش دوم، حمید رضا امیدی سرور از همشهری آن‌لاین نوشته است:   سینماهای تعطیل و سالن‌های خالی از تماشاگر از جمله صحنه‌هایی است که در روزهای اخیر بسیار با آن روبه‌رو بوده‌ایم به همان نسبت که رغبت چندانی در میان عامه مردم برای رفتن به سینما نمی‌بینیم، اهالی سینما هم تمایل چندانی برای شروع کارهای تازه ندارند و حتی از فیلم‌هایی که آماده نمایش بوده و طبق برنامه باید در این روزها روی پرده فرستاده می‌شدند،‌ خبری نیست. سایه سنگین مسائل سیاسی در چند هفته گذشته در تمامی حوزه‌ها از اقتصادی و ورزشی گرفته تا فرهنگی و سینمایی به شکل روشن احساس می‌شود و رکودی محسوس را به دنبال خودداشته است. به نظر می‌رسد اغلب مردم منتظر هستند تا همه چیز به شکل عادی برگردد تا دوباره فعالیت‌های خود را از سر بگیرند؛ مسئله‌ای که باتوجه به حال وهوای چند روز گذشته، چندان طولانی نخواهد شد اما بدشانسی با آثاری بود که در این ایام روی پرده رفته و به لحاظ اقتصادی هم لطمه بسیاری را متحمل شدند. هرچند دستیابی به رکورد اخراجی‌ها2 لااقل تا چند سال بعد ناممکن به نظر می‌رسد، اما در میدان رقابت‌های گیشه‌ای تنها فیلمی که حدس زده می‌شد بتواند در مقام قیاس با اخراجی‌ها2 از پیش بازنده نباشد، « درباره الی» بود. فیلمی که برخلاف اخراجی‌ها که با تند و تیزترین انتقادات روبه‌رو شد، پیش از اکران عمومی سیلی از تایید و تحسین‌های داخلی و خارجی را در پشت خود داشت و البته در کنار آن از پتانسیل کافی برای جذب طیف‌های مختلف مخاطبان نیز برخوردار بود. اما رقابت‌های انتخاباتی و اوضاع و احوال حاکم بر آن، این فیلم را چنان زمین زد که خوشحالی اصغر فرهادی از دریافت مجوز اکران عمومی‌اش، با روی پرده رفتن فیلم در یک شرایط بسیار نامناسب، رنگ باخته و جای خود را به ناراحتی دهد، شاید این روزها اصغر فرهادی وتهیه‌کننده فیلم به خود بگویند که ای کاش درباره الی کمی دیرتر و بعد از انتخابات امکان اکران عمومی به دست می‌آورد و فرصت بزرگ روی پرده فرستادن فیلمی که از هر دو جنبه (هنری و اقتصادی) از ظرفیت و پتانسیل بالایی برخوردار بود، اینچنین از دست نمی‌رفت. فروش روزانه یک پنجشنبه فیلم درباره الی، زمانی که تبلیغات انتخاباتی، 24ساعت قبل از برگزاری انتخابات موقتا تعطیل شد، رقمی حدود 50میلیون بود، کارکرد درباره‌الی در این روز که همچنان مردم در تب و تاب انتخابات بودند، به روشنی نشان از این واقعیت داشت که درباره الی اگر در یک شرایط مناسب به اکران عمومی گذاشته می‌شد، اگر به رکورد اخراجی‌ها2 دست نمی‌یافت لااقل به عنوان دومین فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران می‌توانست فاصله‌ای بسیار با فیلم‌های بعدی جدول پرفروش‌های تاریخ سینمای ایران داشته باشد. مشکلی که درباره الی با آن دست به گریبان بود، تنها مشکل این فیلم نبود، دیگر آثاری که تقریبا همزمان با این فیلم روی پرده رفتند، هر یک در نوع و سطح خود، ضربه‌ای اساسی از شرایط پیش آمده خوردند. درست است که اصولا در زمان انتخابات مهمی همچون ریاست جمهوری توجه بسیاری از مردم به طور مشخص به این زمینه جلب می‌شود، اما این‌بار حوادث در قبل و بعد از انتخابات به گونه‌ای رقم خورد که همه پیش‌بینی‌ها را به هم زد. نکته آنجا بود که برنامه اکران فیلم‌ها به گونه‌ای تنظیم شده بود که پایان نمایش عمومی فیلم‌های نوبت قبل همزمان باشد با روز برگزاری انتخابات و یا یک هفته قبل یا بعد از آن، به این ترتیب پیش‌بینی می‌شد که فیلم‌های اکران شده در نوبت بعد کمترین لطمه را از شرایط روز خورده و بعد از آنکه اوضاع روال عادی خود را پیدا کرد می‌توانند مخاطبان خود را به دست آورند. چرا که تصور آن بود که همچون گذشته پس از پایان انتخابات همه چیز به حالت عادی خود برگشته و این فیلم‌ها می‌توانند عمده زمان اکران عمومی خود را در شرایطی متعارف پشت سر بگذارند. اما بعد شدید رقابتی در این دوره هم در روزهای قبل از برگزاری انتخابات و هم پس از آن شرایط غیرقابل انتظاری را رقم زد. در روزهای پیش از انتخابات به ویژه یکی دو هفته قبل ذهن اکثریت قریب به اتفاق جوانان به عنوان طیف اصلی مخاطبان سینما در حول وحوش انتخابات و حمایت از کاندیدای موردنظر خود می‌چرخید. شور و حال حاکم بر این روزها نیز به گونه‌ای بود که کمتر کسی برای رفتن به سینما روی خوش نشان می‌داد.خیابان‌های شهر شلوغ و گاه جوانان تا پاسی از شب در خیابانی مشغول تبلیغ نامزدهای موردنظر خود بودند و در این روزها شاهد چنان شور و حالی بودیم که نظیر آن را هیچ‌گاه در طول 30سال گذشته انقلاب به چشم ندیده بودیم. تاثیر این شور وحال نیز به هنگام حضور مردم در پای صندوق‌های رأی کاملا مشهود بود؛ صف‌هایی چنان طولانی جلوی محل‌های اخذ رأی تشکیل شد که خوش‌بین‌ترین ناظران هم تا چند ماه پیش احتمال آن را نمی‌دادند؛ صف‌هایی که تا آخرین دقایق رأی‌گیری از مردم همچنان قابل رویت بودند و در نهایت نیز رکوردی دست نیافتنی را از خود به جای گذاشتند که از این منظر نقطه عطفی در تاریخ انقلاب محسوب می‌شود. اما غیرمنتظره‌ترین بخش ماجرا ادامه‌یافتن حال و هوای انتخاباتی پس از پایان رأی‌گیری و روشن شدن نتایج بود. در واقع پاره‌ای از اعتراضات که به نتایج انتخابات صورت گرفت باعث شد تا شهرهای بزرگ و به ویژه تهران شاهد تجمعات گوناگون و درگیری‌های پراکنده‌ای شود که در مجموع زمینه‌ساز شرایط غیر عادی شد که نه تنها فعالیت‌های اقتصادی، بلکه فعالیت‌های فرهنگی و هنری را نیز تحت الشعاع قرار داد. به این ترتیب در طول این چند هفته پایین رفتن کرکره مغازه‌ها در خیابان‌های اصلی شهر از جمله صحنه‌هایی بود که بسیار شاهد آن بوده‌ایم. از سوی دیگر ناآرامی‌های به وجود آمده، تیراندازی‌ها و حتی بمب‌گذاری‌هایی که خوشبختانه بسیاری از آنها با ناکامی همراه بود، باعث شده است که بسیاری از مردم احساس امنیت لازم برای حضور در مراکز و محل‌هایی که جمعیت زیادی حضور دارند، نکنند. بنابراین طبیعی است که برای مدتی برخی از مردم تمایلی برای حضور در خیابان‌هایی که احتمال شلوغی دارند،‌ نداشتند و ترجیح می‌دادند، تا اوضاع آرام نشده در خانه بمانند. با این اوصاف در افت محسوس فروش محصولات هنری، به‌ویژه عدم استقبال از فیلم‌های روی پرده دلایلی چند را می‌توان در کنار هم قرارداد که درنهایت به شرایط کنونی انجامیده است‌ نخست آنکه بسیاری از مردم هنوز دست و دلشان به کار نمی‌رود تا روند عادی زندگی را دوباره از سربگیرند. بنابراین باتوجه به ناراحتی‌های موجود حال و حوصله ندارند به سالن‌های سینما بروند. دوم آنکه در طول این روزها بسیاری از سالن‌های سینما ترجیح دادند کرکره‌ها را پایین بکشند به ویژه آنها که در خیابان‌های مرکزی شهر قرار دارند و جالب اینکه از قضا توزیع سالن‌های سینما در جغرافیای شهری به‌گونه‌ای است که اغلب آنها در همین محدوده درگیری‌ها قرار داشتند، بنابراین بسیاری از سالن‌های سینما در این محدوده، اوضاع و احوال متغیری را پشت سرگذاشتند که نشان می‌داد مدیران آنها میان تعطیل کردن یا نکردن سرگردانند، هرچند که در نهایت برخی اولی را برگزیدند. و سوم آنکه باتوجه به حرکت‌های کورتروریستی که در گوشه و کنار دنیا شاهد بوده‌ایم و در ایران نیز به ویژه در این روزها برخی از آشوبگران برای بهره‌برداری از شرایط موجود و گل‌آلود کردن هرچه بیشتر آب حرکت‌هایی (خوشبختانه اغلب ناکام) در این راستا انجام داده‌اند،‌ دور از انتظار نیست که تا آرام شدن شرایط، برخی از سینما روها از ترس آتش‌سوزی و حوادث غیرمنتظره یا حتی شلوغ‌شدن‌های ناگهانی خیابانی، گذرشان به سالن‌های سینما نیفتد. این شرایط در طرف متقابل در میان اهالی سینما نیز دیده می‌شود، در انتخابات اخیر به شکل بی‌سابقه‌ای بسیاری از اهالی سینما پای خود را به رقابت‌های انتخاباتی باز کردند و به شکل آشکار و روشنی به حمایت از کاندیدای موردنظر خود وحتی صحبت علیه کاندیدای رقیب پرداختند، حرف‌های بسیاری زده شد، مکتوبات و فیلم‌های گوناگونی هم از آنها منتشر و دست به دست شد. این مسئله از چند جنبه به ضرر فضای سینمایی کشور ختم شد، به ویژه اینکه برخی از اهالی سینما نیز در این شرایط پای تسویه حساب‌های گذشته را به میان کشیده و به تندی با یکدیگر روبه‌رو شدند و بازار محکوم کردن یکدیگر بسیار داغ بود. بنابراین در شرایط فعلی یک بلاتکلیفی احساس می‌شود که به هر حال پایان کار چنین ماجراهایی در فضای سینمایی کشور کجاست و آیا می‌تواند دامنگیر اهالی سینما نیز شده و حتی موجب عدم فعالیت برخی از آنها و ایجاد مشکلاتی برای فیلم‌هایی که با حضور آنها ساخته می‌شود، شود؟ چشم‌انداز این ماجرا هرچه باشد به هر حال باعث یک بی‌حوصلگی و عدم رغبت برای فعالیت‌های فرهنگی و هنری می‌‌شود و طبیعی است که هنرمندان برای کار نیاز به فضایی آرام دارند. به همین لحاظ بسیاری ترجیح می‌دهند، آب‌ها از آسیاب افتاده و در یک شرایط آرام فعالیت خود را دوباره از سربگیرند. به این ترتیب بسیاری از پروژه‌ها متوقف شده و زمان کلید خوردن آنها به بعد موکول شده است. وضعیت نابسامان اقتصادی حاکم بر سینمای ایران در چنین شرایطی که با عدم استقبال مردم از سالن‌های سینما همراه بوده نیز باعث شده، صاحبان فیلم‌ها تمایلی به روی پرده فرستادن فیلم‌های خود نداشته باشند تا در کنار این چند فیلمی که عملا فرصت نمایش عمومی خود را از دست داده‌اند و در قیاس با پیش‌بینی‌های قبلی با شکست تجاری همراه شده‌اند، فیلم دیگری به این مجموعه اضافه نکنند. اینگونه بود که پخش‌کننده فیلم پسر تهرونی ساخته کاظم راست گفتار با بهانه کردن آماده نشدن کپی‌های فیلم ترجیح داد که حتی به فرض از دست دادن نوبت اکران عمومی فیلم خود را در چنین شرایطی که پیشاپیش شکست تجاری فیلم‌ها قابل پیش‌بینی است، فیلم خود را روی پرده نفرستد. این مسئله‌ای است که بی‌تردید دیگر پخش‌کننده‌ها نیز از نظر دور نداشتند و فعلا احتمال آنکه فیلم تازه‌ای روی پرده قرار گیرد نمی‌رود. مگر اینکه شرایط همچنان که رو به آرام شدن دارد، پیش‌رفته و در روزهای آینده همه چیز به روال قبلی خود نزدیک شده و در یک شرایط طبیعی و آرام فعالیت‌ها از سرگرفته شود. هرچند که باتوجه به تنش‌های به وجود آمده، انتظار اینکه خیلی سریع این مهم به وقوع پیوسته و دوباره شاهد رونق اقتصادی و فعالیت در حوزه‌های فرهنگی و هنری باشیم، قدری دور از ذهن به نظر می‌رسد و باید زمان کافی پشت سرگذاشته شود تا این ضرورت به شکل طبیعی محقق شود. بنابراین حتی با آرام شدن اوضاع، احتمال می‌رود چند هفته‌ای هم زمان لازم باشد تا سینماها دوباره رونق گرفته و مخاطبان خود را بازیابند؛ مدت زمانی که بعید است شامل حال فیلم‌هایی که فعلا روی پرده هستند شود. درباره الی که نزدیک به 3 هفته از آغاز اکران عمومی آن می‌گذرد و باوجود در اختیار داشتن 25 سینما هنوز از مرز 350میلیون تومان نگذشته است و این بدترین اتفاقی بود که برای این فیلم پرمخاطب می‌توانست بیفتد. بنابراین اگرچند هفته دیگر نیز از این فرصت در چنین شرایطی سپری شود، احتمال اینکه این فیلم فرصت جبران شرایط فعلی را نداشته باشد بسیار ضعیف به نظر می‌رسد، چراکه با توجه به برنامه‌های فعلی اکران، باید جای خود را به فیلم‌های بعدی بدهد. این مسئله شامل حال فیلم‌هایی همچون امشب شبه مهتابه، هرچه تو بخواهی، خروس‌جنگی و پاتو زمین نزار هم شده است که همگی اگرچه جزو فیلم‌های بدنه‌ای سینمای ایران محسوب می‌شوند اما هیچ یک حتی نتوانسته‌اند به یک سوم فروش که برای آنها پیش‌بینی می‌شد دست یابند و ارقام فروش آنها در گیشه بسیار ناامیدکننده می‌نماید، به گونه‌ای که شکستی سخت را در کارنامه سازندگان خود به‌همراه داشته‌اند. اینجاست که می‌توان توجه داشت که همیشه پتانسیل‌های یک فیلم برای جذب مخاطب کفایت نمی‌کند و نکته بسیار مهمتر از آن که حرف اول را می‌زند شرایط اکران عمومی فیلم‌هاست. چرا که تا پیش از این برخی باور داشتند که یک فیلم پرمخاطب حتی در یک شرایط نامناسب نیز می‌تواند مخاطبان خود را به سالن‌ها کشیده و شرایط زمان اکران نمی‌تواند عامل اصلی در موفقیت یا عدم موفقیت فیلم‌ها محسوب شود، بلکه درصد نه‌چندان بالایی از تاثیرگذاری را خواهد داشت اما این‌بار در یکی از فصول نه چندان بد اکران پاره‌ای اتفاقات غیرمنتظره شکست سختی را برای مجموعه‌ای از فیلم‌های تماشاگر پسند سینمای ایران به همراه داشته که همه معادلات را برهم زده است و پارامترهایی را به میان کشیده که پیش از این در سینمای ایران نمونه مشابهی نداشته است. اما با این حال نباید فراموش کرد که تجربه تاثیرپذیری حوزه‌های مختلف از دنیای سیاست در کشورهای جهان سوم امر بی‌سابقه‌ای نیست و کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست. وقتی التهابات دنیای سیاست قدری بیش از حد متعارف باشد، چنین مسائلی قابل پیش‌بینی است حال اگر نتیجه انتخابات امسال نشان از پیروزی هر کاندیدای دیگری نیز داشت، احتمال چنین رخدادهایی وجود داشت. نکته آنجاست که در طول هفته‌های گذشته در کشور ما مردم یک فضای خاص سیاسی را تجربه کردند که پیش از آن تجربه نکرده‌ بودند؛ تجربه‌هایی نظیر بازبودن فضا برای تحلیل‌ها، نظرات و حتی شعارهای سیاسی و به ویژه مناظره‌های تلویزیونی که رل مهمی را در فضای سیاسی این دوره برعهده داشت‌ که البته حوزه فرهنگ بیشترین لطمه را در این میان دید .

منبع : همشهری آن‌لاین و خبر آن‌لاین

گزارش‌هایی از حال و هوای سوت و کور این روزهای سینمای ایران؛
سکوت

سینمای ما - در این دو گزارش، وضعیت ناامید کننده‌ای از حال و هوای تولید و پخش سینمای ایران ترسیم شده است:

 گزارش نخست از خبرگزاری خبر آن‌لاین از این قرار است:

تأثیر جریان‌های سیاسی بر سینما ادامه دارد. برخلاف آنکه انتظار می‌رفت جریان تولید فیلم‌های سینمایی پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری وارد مسیر اصلی خود شده و حتی با شدتی بیشتر از قبل ادامه پیدا کند، بعد از این رویداد سیاسی فقط سه فیلم سینمایی که آن‌ها هم با الزام جشنواره فیلم کودک تولید می‌شوند مقابل دوربین رفته‌اند و همچنان سکوت و کم خبری بر سینما حاکم است.

تولد دوباره فیلم کودک

در حالی که سالها سینمای کودک ایران در کما بود و هیچ بروز و ظهور خارجی قابل اعتنایی نداشت، این روزها پرچم تولید سینمای ایران در دست این گونه است. پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری فقط سه فیلم سینمایی کلید خورده است که هر سه این آثار متعلق به سینمای کودک است. «نخودی» به کارگردانی جلال فاطمی، «پرواز مرغابی‌ها» ساخته علی شاه‌حاتمی و «همبازی» به کارگردانی غلامرضا رمضانی سه فیلم کودکی هستند که همگی پس از انتخابات کلید خورده‌اند و البته دلیل عمده تولید آن‌ها در این مقطع نزدیکی به زمان برگزاری جشنواره فیلم کودک و لزوم آماده شدن این فیلم‌ها برای نمایش در این جشنواره است.

تولید این فیلم‌ها در پی تلاش بنیاد سینمایی فارابی برای احیای سینمای کودک و البته ایجاد زمینه برای روی‌پا ماندن جشنواره فیلم کودک و نوجوان است. توقف تولید در زمینه فیلم‌های کودک و نوجوان طی سال‌های اخیر جشنواره فیلم کودک و نوجوان را هم تحت‌تأثیر خود قرار داده به گونه‌ای که نگرانی‌ها برای برگزاری جشنواره بیست و سوم بیش از پیش شده بود. استانداری همدان برای رفع این مشکل، سرمایه‌گذاری در زمینه ساخت فیلم‌های کودک انجام داده که البته به دلیل زمان اندک باقیمانده تا جشنواره ممکن است فیلم‌ها با مشکل تولید شتاب‌زده مواجه شوند.

اما در دوره‌ای که سرمایه‌گذاری در زمینه فیلم‌های کودک و نوجوان به کمترین میزان ممکن رسیده فیلمسازان شناخته شده سینمای کودک با بهره‌گیری از این امکان و حمایت‌های فارابی وارد عمل شده‌اند و آثاری در این زمینه
تولید می‌کنند.

بهار و تابستان آرام سینما

کاهش میزان تولید فیلم در آستانه سال، اتفاقی مرتبط با روال عادی سینمای ایران است. با اوج‌گیری تولید فیلم در فصل پاییز و زمستان و آماده شدن آثار تا جشنواره فیلم فجر، پس از این رویداد سینمایی، میزان تولیدات کاهش پیدا می‌کند اما با آغاز فصل بهار، رفته‌رفته تعداد فیلم‌های در حال فیلمبرداری افزایش می‌یابد. برخلاف این روال، امسال در سه ماه اولیه سال 1388 فقط یکی، دو فیلم کلید خوردند و این مسئله نشان‌دهنده نگرانی کارگردانان و تهیه‌کنندگان از سرنوشت آثارشان پس از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری بود.

حتی پروانه‌های ساخت صادر شده هم نمی‌تواند این حقیقت که فیلمسازان ما دست نگاه‌داشتن را به دست به‌کار شدن ترجیح داده‌اند پنهان کند. «سن پترزبورگ» به کارگردانی بهروز افخمی، «نیش و زنبور» ساخته حمیدرضا صلاحمند، «باغ‌قرمز» به کارگردانی امیر سماواتی، «آل» به کارگردانی بهرام بهرامیان، «راه آبی ابریشم» ساخته محمد بزرگ نیا، «تهران در جست​وجوی زیبایی» ساخته مهدی کرم پور، داریوش مهرجویی و سیف اله داد، «بی‌خوابی» به کارگردانی محمدجعفر باقری نیا، «زخم شانه حوا» ساخته حسین قناعت این روزها در حال فیلمبرداری هستند.

تمامی این کارها فیلم‌هایی هستند که از مدتها قبل فیلمبرداری آن‌ها آغاز شده است و فیلمبرداری اغلب آنها نیز رو به اتمام است.

همان‌طور که از مدت‌ها قبل تصور می‌شد فیلم‌هایی همانند «روز رستاخیز» احمدرضا درویش، «رخ دیوانه» ابوالحسن داودی و «جایی نزدیک زمین» مهدی رحمانی هر چه زودتر مقابل دوربین بروند هنوز این آثار به مرحله فیلمبرداری نرسیده‌اند و پیش تولید آن‌ها ادامه دارد. سینمای ایران در حالی تابستان آرام و بی‌خبری را در زمینه تولید آغاز کرده که هر سال تابستان بیشترین تعداد فیلم‌های سینمایی مقابل دوربین می‌رفت.

کارگردانان در این فصل آثار خود را با توجه به فصل مناسب، نبود بارندگی‌ها و مسائلی که مانع طی روال طبیعی کارها شود مقابل دوربین می‌بردند تا از سوی دیگر کارها برای نمایش در جشنواره فیلم فجر آماده شود اما این روزها 69 فیلم دارای پروانه ساخت، هنوز به مرحله تولید و فیلمبرداری نرسیده‌اند. درمورد برخی از آثار هنوز پیش تولید کارها هم شروع نشده است و همه این‌ها را می‌توان با فضای حاکم بر اجتماع و مسائل سیاسی موجود مرتبط دانست.

سینماگران در آستانه انتخابات به دلیل وابسته بودن جریان سینمای ایران به مدیران دولتی برای آغاز تولید آثارشان دست نگه داشتند. نگرانی‌ها از نگاه مدیران جدید و سرنوشتی که برای برخی از فیلم‌ها پیش از این به وجود آمده بود، تهیه‌کنندگان و کارگردانان را بر آن داشت تا اعلام نتیجه انتخابات برای تولید کارشان صبر کنند. اما مسائل ایجاد شده بعد از انتخابات هنوز تولید فیلم را در سینمای ایران تحت تأثیر خود قرار داده است و تکلیف سینماگران با برنامه‌ای که قرار است پیش روی آنان قرار گیرد روشن نیست.

سالن‌های خاموش سینما

در حالی که از یک سو روشن نبودن تکلیف سینماگران در جریان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری جریان تولید را در سینمای ایران دچار اخلال کرده است، اکران فیلم‌های سینمایی نیز با مشکلات عمده‌ای مواجه شده است.

فروش فیلم‌های روی پرده متاثر از شرایط اجتماعی روزهای گذشته افت فاحش داشت و «درباره الی» در دومین هفته اکران 100 میلیون تومان کمتر از هفته نخست نمایش در سینماهای تهران فروخت.

در حوادث روزهای گذشته تعدادی از سینماهای پایتخت که در میادین مرکزی شهر و مناطق پر رفت و آمد قرار داشتند، تعطیل شدند تا از حاشیه‌های درگیری‌های خیابانی در امان بمانند. در حالی که به نظر می‌رسیدسینمای ایران پس از پشت سر گذاشتن یک بهار پررونق روزهای خوبی را در تابستان تجربه می‌کند، ماجراهایی که پس از دهمین انتخابات ریاست جمهوری به وجود آمد روی فروش سینماها تأثیر داشته است.

«درباره الی» به کارگردانی اصغر فرهادی که در نخستین هفته نمایش با فروش بالا روبه‌رو شد و به رقم 200 میلیون تومان رسید، نتوانست در هفته‌ای که گذشت به اندازه هفته اول نمایش عمومی‌اش در جذب مخاطب موفق باشد، هرچند این فیلم هنوز پرفروش‌ترین فیلم روی پرده است. فیلم پنج‌شنبه گذشته 28 و جمعه 35 میلیون تومان فروش داشته است که در این شرایط قابل قبول است.

چهارمین فیلم اصغر فرهادی پس از 16 روز نمایش در 25 سینما، در سینماهای تهران 313 میلیون و520 هزار تومان فروش داشته است. گلشیفته فراهانی، ترانه علیدوستی، مانی حقیقی، شهاب حسینی و مریلا زارعی بازیگران این فیلم هستند که داستان سفر چند خانواده به شمال است، حادثه‌ای این سفر را بهم می‌زند.

کمدی «خروس جنگی» به کارگردانی مسعود اطیابی با فاصله زیاد از «درباره الی» دومین فیلم پرفروش روی پرده است. فیلم در 21 سالن روی پرده رفته و پس‌ از 12 روز 73 میلیون تومان فروش داشته است. مریلا زارعی، رضا عطاران، احمد پورمخبر و کیانوش گرامی بازیگران این فیلم هستند. فیلم داستان یک زن و شوهر است که جایشان را با هم عوض می‌کنند.

«امشب شب مهتابه» دومین فیلم محمدهادی کریمی در21 سالن روی پرده رفته است. این فیلم پس از 12 روز 50 میلیون تومان فروخته است. «امشب شب مهتابه» داستان آخرین روزهای زندگی خواننده‌ای جوان است و نقش‌های اصلی آن‌را مهناز افشار و دانیال عبادی بازی می‌کنند.

فروش فیلم سینمایی«هر چی‌ تو بخوای» به کارگردانی محمد متوسلانی پائین‌تر از انتظار بوده است. این فیلم که در 14 سینما روی پرده رفته پس از 12 روز 16 میلیون تومان فروخته است. کمدی مفرح این کارگردان قدیمی در این شرایط نتوانسته مخاطب قابل‌توجهی را به سالن‌های سینما بیاورد. مجید صالحی، لادن مستوفی و حسن شکوهی بازیگران اصلی این فیلم هستند. داستان درباره تصادف یک پسر جوان با اتومبیل یک دختر و آشنایی آنها با هم است.

نمایش «پاتو زمین نذار» به کارگردانی ایرج قادری پس از 37 روز با دو هفته تمدید ادامه دارد، این فیلم که با از دست دادن تعدادی از سینماهای نمایش دهنده‌اش همچنان در تهران و شهرستان‌ها روی پرده است در هفت سینما 145 میلیون تومان فروخته است.

قادری، مهرانه مهین‌ترابی، مهدی سلوکی و شیلا خدادادبازیگران این فیلم هستند که داستان مردی متمول و معتمد محل است که با زنی شهرستانی ازدواج می‌کند و این موضوع مشکلاتی را برایش به وجود می‌آورد. اکران کمدی «پسر تهرانی» به کارگردانی کاظم راست‌گفتار تا هفته دیگر به تعویق افتاده است. پخش‌کننده این فیلم ترجیح داده است پس از پایان درگیری‌های خیابانی «پسر تهرانی» را اکران کند.

اما در گزارش دوم، حمید رضا امیدی سرور از همشهری آن‌لاین نوشته است:
 

سینماهای تعطیل و سالن‌های خالی از تماشاگر از جمله صحنه‌هایی است که در روزهای اخیر بسیار با آن روبه‌رو بوده‌ایم

به همان نسبت که رغبت چندانی در میان عامه مردم برای رفتن به سینما نمی‌بینیم، اهالی سینما هم تمایل چندانی برای شروع کارهای تازه ندارند و حتی از فیلم‌هایی که آماده نمایش بوده و طبق برنامه باید در این روزها روی پرده فرستاده می‌شدند،‌ خبری نیست.

سایه سنگین مسائل سیاسی در چند هفته گذشته در تمامی حوزه‌ها از اقتصادی و ورزشی گرفته تا فرهنگی و سینمایی به شکل روشن احساس می‌شود و رکودی محسوس را به دنبال خودداشته است.

به نظر می‌رسد اغلب مردم منتظر هستند تا همه چیز به شکل عادی برگردد تا دوباره فعالیت‌های خود را از سر بگیرند؛ مسئله‌ای که باتوجه به حال وهوای چند روز گذشته، چندان طولانی نخواهد شد اما بدشانسی با آثاری بود که در این ایام روی پرده رفته و به لحاظ اقتصادی هم لطمه بسیاری را متحمل شدند.

هرچند دستیابی به رکورد اخراجی‌ها2 لااقل تا چند سال بعد ناممکن به نظر می‌رسد، اما در میدان رقابت‌های گیشه‌ای تنها فیلمی که حدس زده می‌شد بتواند در مقام قیاس با اخراجی‌ها2 از پیش بازنده نباشد، « درباره الی» بود.

فیلمی که برخلاف اخراجی‌ها که با تند و تیزترین انتقادات روبه‌رو شد، پیش از اکران عمومی سیلی از تایید و تحسین‌های داخلی و خارجی را در پشت خود داشت و البته در کنار آن از پتانسیل کافی برای جذب طیف‌های مختلف مخاطبان نیز برخوردار بود.

اما رقابت‌های انتخاباتی و اوضاع و احوال حاکم بر آن، این فیلم را چنان زمین زد که خوشحالی اصغر فرهادی از دریافت مجوز اکران عمومی‌اش، با روی پرده رفتن فیلم در یک شرایط بسیار نامناسب، رنگ باخته و جای خود را به ناراحتی دهد، شاید این روزها اصغر فرهادی وتهیه‌کننده فیلم به خود بگویند که ای کاش درباره الی کمی دیرتر و بعد از انتخابات امکان اکران عمومی به دست می‌آورد و فرصت بزرگ روی پرده فرستادن فیلمی که از هر دو جنبه (هنری و اقتصادی) از ظرفیت و پتانسیل بالایی برخوردار بود، اینچنین از دست نمی‌رفت.
فروش روزانه یک پنجشنبه فیلم درباره الی، زمانی که تبلیغات انتخاباتی، 24ساعت قبل از برگزاری انتخابات موقتا تعطیل شد، رقمی حدود 50میلیون بود، کارکرد درباره‌الی در این روز که همچنان مردم در تب و تاب انتخابات بودند، به روشنی نشان از این واقعیت داشت که درباره الی اگر در یک شرایط مناسب به اکران عمومی گذاشته می‌شد، اگر به رکورد اخراجی‌ها2 دست نمی‌یافت لااقل به عنوان دومین فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران می‌توانست فاصله‌ای بسیار با فیلم‌های بعدی جدول پرفروش‌های تاریخ سینمای ایران داشته باشد.

مشکلی که درباره الی با آن دست به گریبان بود، تنها مشکل این فیلم نبود، دیگر آثاری که تقریبا همزمان با این فیلم روی پرده رفتند، هر یک در نوع و سطح خود، ضربه‌ای اساسی از شرایط پیش آمده خوردند.

درست است که اصولا در زمان انتخابات مهمی همچون ریاست جمهوری توجه بسیاری از مردم به طور مشخص به این زمینه جلب می‌شود، اما این‌بار حوادث در قبل و بعد از انتخابات به گونه‌ای رقم خورد که همه پیش‌بینی‌ها را به هم زد.

نکته آنجا بود که برنامه اکران فیلم‌ها به گونه‌ای تنظیم شده بود که پایان نمایش عمومی فیلم‌های نوبت قبل همزمان باشد با روز برگزاری انتخابات و یا یک هفته قبل یا بعد از آن، به این ترتیب پیش‌بینی می‌شد که فیلم‌های اکران شده در نوبت بعد کمترین لطمه را از شرایط روز خورده و بعد از آنکه اوضاع روال عادی خود را پیدا کرد می‌توانند مخاطبان خود را به دست آورند. چرا که تصور آن بود که همچون گذشته پس از پایان انتخابات همه چیز به حالت عادی خود برگشته و این فیلم‌ها می‌توانند عمده زمان اکران عمومی خود را در شرایطی متعارف پشت سر بگذارند.

اما بعد شدید رقابتی در این دوره هم در روزهای قبل از برگزاری انتخابات و هم پس از آن شرایط غیرقابل انتظاری را رقم زد. در روزهای پیش از انتخابات به ویژه یکی دو هفته قبل ذهن اکثریت قریب به اتفاق جوانان به عنوان طیف اصلی مخاطبان سینما در حول وحوش انتخابات و حمایت از کاندیدای موردنظر خود می‌چرخید.

شور و حال حاکم بر این روزها نیز به گونه‌ای بود که کمتر کسی برای رفتن به سینما روی خوش نشان می‌داد.خیابان‌های شهر شلوغ و گاه جوانان تا پاسی از شب در خیابانی مشغول تبلیغ نامزدهای موردنظر خود بودند و در این روزها شاهد چنان شور و حالی بودیم که نظیر آن را هیچ‌گاه در طول 30سال گذشته انقلاب به چشم ندیده بودیم.

تاثیر این شور وحال نیز به هنگام حضور مردم در پای صندوق‌های رأی کاملا مشهود بود؛ صف‌هایی چنان طولانی جلوی محل‌های اخذ رأی تشکیل شد که خوش‌بین‌ترین ناظران هم تا چند ماه پیش احتمال آن را نمی‌دادند؛

صف‌هایی که تا آخرین دقایق رأی‌گیری از مردم همچنان قابل رویت بودند و در نهایت نیز رکوردی دست نیافتنی را از خود به جای گذاشتند که از این منظر نقطه عطفی در تاریخ انقلاب محسوب می‌شود.

اما غیرمنتظره‌ترین بخش ماجرا ادامه‌یافتن حال و هوای انتخاباتی پس از پایان رأی‌گیری و روشن شدن نتایج بود. در واقع پاره‌ای از اعتراضات که به نتایج انتخابات صورت گرفت باعث شد تا شهرهای بزرگ و به ویژه تهران شاهد تجمعات گوناگون و درگیری‌های پراکنده‌ای شود که در مجموع زمینه‌ساز شرایط غیر عادی شد که نه تنها فعالیت‌های اقتصادی، بلکه فعالیت‌های فرهنگی و هنری را نیز تحت الشعاع قرار داد.

به این ترتیب در طول این چند هفته پایین رفتن کرکره مغازه‌ها در خیابان‌های اصلی شهر از جمله صحنه‌هایی بود که بسیار شاهد آن بوده‌ایم.

از سوی دیگر ناآرامی‌های به وجود آمده، تیراندازی‌ها و حتی بمب‌گذاری‌هایی که خوشبختانه بسیاری از آنها با ناکامی همراه بود، باعث شده است که بسیاری از مردم احساس امنیت لازم برای حضور در مراکز و محل‌هایی که جمعیت زیادی حضور دارند، نکنند.

بنابراین طبیعی است که برای مدتی برخی از مردم تمایلی برای حضور در خیابان‌هایی که احتمال شلوغی دارند،‌ نداشتند و ترجیح می‌دادند، تا اوضاع آرام نشده در خانه بمانند.

با این اوصاف در افت محسوس فروش محصولات هنری، به‌ویژه عدم استقبال از فیلم‌های روی پرده دلایلی چند را می‌توان در کنار هم قرارداد که درنهایت به شرایط کنونی انجامیده است‌ نخست آنکه بسیاری از مردم هنوز دست و دلشان به کار نمی‌رود تا روند عادی زندگی را دوباره از سربگیرند.

بنابراین باتوجه به ناراحتی‌های موجود حال و حوصله ندارند به سالن‌های سینما بروند. دوم آنکه در طول این روزها بسیاری از سالن‌های سینما ترجیح دادند کرکره‌ها را پایین بکشند به ویژه آنها که در خیابان‌های مرکزی شهر قرار دارند و جالب اینکه از قضا توزیع سالن‌های سینما در جغرافیای شهری به‌گونه‌ای است که اغلب آنها در همین محدوده درگیری‌ها قرار داشتند، بنابراین بسیاری از سالن‌های سینما در این محدوده، اوضاع و احوال متغیری را
پشت سرگذاشتند که نشان می‌داد مدیران آنها میان تعطیل کردن یا نکردن سرگردانند، هرچند که در نهایت برخی اولی را برگزیدند.

و سوم آنکه باتوجه به حرکت‌های کورتروریستی که در گوشه و کنار دنیا شاهد بوده‌ایم و در ایران نیز به ویژه در این روزها برخی از آشوبگران برای بهره‌برداری از شرایط موجود و گل‌آلود کردن هرچه بیشتر آب حرکت‌هایی (خوشبختانه اغلب ناکام) در این راستا انجام داده‌اند،‌ دور از انتظار نیست که تا آرام شدن شرایط، برخی از سینما روها از ترس آتش‌سوزی و حوادث غیرمنتظره یا حتی شلوغ‌شدن‌های ناگهانی خیابانی، گذرشان به سالن‌های سینما نیفتد.

این شرایط در طرف متقابل در میان اهالی سینما نیز دیده می‌شود، در انتخابات اخیر به شکل بی‌سابقه‌ای بسیاری از اهالی سینما پای خود را به رقابت‌های انتخاباتی باز کردند و به شکل آشکار و روشنی به حمایت از کاندیدای موردنظر خود وحتی صحبت علیه کاندیدای رقیب پرداختند، حرف‌های بسیاری زده شد، مکتوبات و فیلم‌های گوناگونی هم از آنها منتشر و دست به دست شد.

این مسئله از چند جنبه به ضرر فضای سینمایی کشور ختم شد، به ویژه اینکه برخی از اهالی سینما نیز در این شرایط پای تسویه حساب‌های گذشته را به میان کشیده و به تندی با یکدیگر روبه‌رو شدند و بازار محکوم کردن یکدیگر بسیار داغ بود.

بنابراین در شرایط فعلی یک بلاتکلیفی احساس می‌شود که به هر حال پایان کار چنین ماجراهایی در فضای سینمایی کشور کجاست و آیا می‌تواند دامنگیر اهالی سینما نیز شده و حتی موجب عدم فعالیت برخی از آنها و ایجاد مشکلاتی برای فیلم‌هایی که با حضور آنها ساخته می‌شود، شود؟ چشم‌انداز این ماجرا هرچه باشد به هر حال باعث یک بی‌حوصلگی و عدم رغبت برای فعالیت‌های فرهنگی و هنری می‌‌شود و طبیعی است که هنرمندان برای کار نیاز به فضایی آرام دارند.

به همین لحاظ بسیاری ترجیح می‌دهند، آب‌ها از آسیاب افتاده و در یک شرایط آرام فعالیت خود را دوباره از سربگیرند. به این ترتیب بسیاری از پروژه‌ها متوقف شده و زمان کلید خوردن آنها به بعد موکول شده است.

وضعیت نابسامان اقتصادی حاکم بر سینمای ایران در چنین شرایطی که با عدم استقبال مردم از سالن‌های سینما همراه بوده نیز باعث شده، صاحبان فیلم‌ها تمایلی به روی پرده فرستادن فیلم‌های خود نداشته باشند تا در کنار این چند فیلمی که عملا فرصت نمایش عمومی خود را از دست داده‌اند و در قیاس با پیش‌بینی‌های قبلی با شکست تجاری همراه شده‌اند، فیلم دیگری به این مجموعه اضافه نکنند.

اینگونه بود که پخش‌کننده فیلم پسر تهرونی ساخته کاظم راست گفتار با بهانه کردن آماده نشدن کپی‌های فیلم ترجیح داد که حتی به فرض از دست دادن نوبت اکران عمومی فیلم خود را در چنین شرایطی که پیشاپیش شکست تجاری فیلم‌ها قابل پیش‌بینی است، فیلم خود را روی پرده نفرستد.

این مسئله‌ای است که بی‌تردید دیگر پخش‌کننده‌ها نیز از نظر دور نداشتند و فعلا احتمال آنکه فیلم تازه‌ای روی پرده قرار گیرد نمی‌رود. مگر اینکه شرایط همچنان که رو به آرام شدن دارد، پیش‌رفته و در روزهای آینده همه چیز به روال قبلی خود نزدیک شده و در یک شرایط طبیعی و آرام فعالیت‌ها از سرگرفته شود.

هرچند که باتوجه به تنش‌های به وجود آمده، انتظار اینکه خیلی سریع این مهم به وقوع پیوسته و دوباره شاهد رونق اقتصادی و فعالیت در حوزه‌های فرهنگی و هنری باشیم، قدری دور از ذهن به نظر می‌رسد و باید زمان کافی پشت سرگذاشته شود تا این ضرورت به شکل طبیعی محقق شود.

بنابراین حتی با آرام شدن اوضاع، احتمال می‌رود چند هفته‌ای هم زمان لازم باشد تا سینماها دوباره رونق گرفته و مخاطبان خود را بازیابند؛ مدت زمانی که بعید است شامل حال فیلم‌هایی که فعلا روی پرده هستند شود.

درباره الی که نزدیک به 3 هفته از آغاز اکران عمومی آن می‌گذرد و باوجود در اختیار داشتن 25 سینما هنوز از مرز 350میلیون تومان نگذشته است و این بدترین اتفاقی بود که برای این فیلم پرمخاطب می‌توانست بیفتد.

بنابراین اگرچند هفته دیگر نیز از این فرصت در چنین شرایطی سپری شود، احتمال اینکه این فیلم فرصت جبران شرایط فعلی را نداشته باشد بسیار ضعیف به نظر می‌رسد، چراکه با توجه به برنامه‌های فعلی اکران، باید جای خود را به فیلم‌های بعدی بدهد.

این مسئله شامل حال فیلم‌هایی همچون امشب شبه مهتابه، هرچه تو بخواهی، خروس‌جنگی و پاتو زمین نزار هم شده است که همگی اگرچه جزو فیلم‌های بدنه‌ای سینمای ایران محسوب می‌شوند اما هیچ یک حتی نتوانسته‌اند به یک سوم فروش که برای آنها پیش‌بینی می‌شد دست یابند و ارقام فروش آنها در گیشه بسیار ناامیدکننده می‌نماید، به گونه‌ای که شکستی سخت را در کارنامه سازندگان خود به‌همراه داشته‌اند.

اینجاست که می‌توان توجه داشت که همیشه پتانسیل‌های یک فیلم برای جذب مخاطب کفایت نمی‌کند و نکته بسیار مهمتر از آن که حرف اول را می‌زند شرایط اکران عمومی فیلم‌هاست.

چرا که تا پیش از این برخی باور داشتند که یک فیلم پرمخاطب حتی در یک شرایط نامناسب نیز می‌تواند مخاطبان خود را به سالن‌ها کشیده و شرایط زمان اکران نمی‌تواند عامل اصلی در موفقیت یا عدم موفقیت فیلم‌ها محسوب شود، بلکه درصد نه‌چندان بالایی از تاثیرگذاری را خواهد داشت اما این‌بار در یکی از فصول نه چندان بد اکران پاره‌ای اتفاقات غیرمنتظره شکست سختی را برای مجموعه‌ای از فیلم‌های تماشاگر پسند سینمای ایران به همراه داشته که همه معادلات را برهم زده است و پارامترهایی را به میان کشیده که پیش از این در سینمای ایران نمونه مشابهی نداشته است.

اما با این حال نباید فراموش کرد که تجربه تاثیرپذیری حوزه‌های مختلف از دنیای سیاست در کشورهای جهان سوم امر بی‌سابقه‌ای نیست و کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست.

وقتی التهابات دنیای سیاست قدری بیش از حد متعارف باشد، چنین مسائلی قابل پیش‌بینی است حال اگر نتیجه انتخابات امسال نشان از پیروزی هر کاندیدای دیگری نیز داشت، احتمال چنین رخدادهایی وجود داشت.

نکته آنجاست که در طول هفته‌های گذشته در کشور ما مردم یک فضای خاص سیاسی را تجربه کردند که پیش از آن تجربه نکرده‌ بودند؛ تجربه‌هایی نظیر بازبودن فضا برای تحلیل‌ها، نظرات و حتی شعارهای سیاسی و به ویژه مناظره‌های تلویزیونی که رل مهمی را در فضای سیاسی این دوره برعهده داشت‌ که البته حوزه فرهنگ بیشترین لطمه را در این میان دید .

منبع : همشهری آن‌لاین و خبر آن‌لاین

 

به گزارش خبرنگار مهر، مصطفی شایسته در تلاش است "کنعان" را در شرایط مناسب به عنوان یکی از فیلم‌های اکران تابستان به نمایش عمومی درآورد. پوستر فیلم را بهزاد خورشیدی طراحی کرده و امیر خوب‌بخت نیز آنونس آن را ساخته که به زودی در سینماها پخش خواهد شد.

" کنعان" که در بخش مسابقه سینمای ایران و بین‌الملل جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد، سومین فیلم حقیقی پس از "آبادان" و "کارگران مشغول کارند" است. در خلاصه داستان فیلم آمده: مینا و مرتضی تصمیم گرفته‌اند پس از 10 سال از هم جدا شوند. آنها می‌خواهند طلاقشان را رسمی کنند، اما بازگشت ناگهانی آذر خواهر مینا...

محمدرضا فروتن، ترانه علیدوستی، افسانه بایگان، بهرام رادان، نقی سیف‌جمالی، حسن معجونی، امیر نصیری یکتا، شیرین زنگنه، محسن شاه‌ابراهیمی،عاطفه تنهایی و آزیتا رایجی از بازیگران "کنعان" هستند .

دیگر عوامل آن عبارتند از نویسندگان فیلمنامه: حقیقی و اصغر فرهادی، مدیر فیلمبرداری: حسن کریمی و تدوینگر: مستانه مهاجر. "کنعان" محصول هدایت فیلم است.

---------------------------------------------------------------------------------

به تالارهای این وبلاگ سری بزنید

http://cinema4.parsboard.com

35 بازیگر در «اخراجی‌ها 2»

اکبر عبدی و محمدرضا شریفی‌نیا قطعی شدند؛
35 بازیگر در «اخراجی‌ها 2»

سینمای ما - اکبر عبدی و محمدرضا شریفی‌نیا برای بازی در فیلم جدید مسعود ده نمکی قرارداد بستند تا اولین بازیگران قطعی «اخراجی‌ها2» باشد. 
اخراجی‌ها (2) همچنان در مرحله انتخاب بازیگر قرارداد و قرار است 35 بازیگر در این پروژه جلوی دوربین ده نمکی بروند. حضور این تعداد بازیگر در یک فیلم سینمایی اتفاقی بی‌سابقه در سینمای ایران است. باقر عباسی که یکی از هنرمندان آزاده است به عنوان دستیار کارگردان با مسعود ده نمکی در این فیلم همکاری می‌کند. عباسی در دوران اسارت نیز در حوزه نویسندگی فعالیت داشته و در نگارش فیلمنامه‌ «اخراجی‌ها2» نیز به عنوان مشاور همکاری کرده است. نکته جالب درباره این پروژه حضور هنرمندان آزاده در فیلم است. ده نمکی قصد دارد برای همه نقش‌های هنروران فیلمش حتی نقش عراقی‌ها نیز از آزادگان استفاده کند. ده نمکی و کاسه‌ساز همچنان سرگرم انتخاب بقیه بازیگران و عوامل این فیلم هستند تا «اخراجی‌ها2» نیمه خردادماه جلوی دوربین برود. «اخراجی‌ها2» یک فیلم اردوگاهی صرف نیست و قرار است در سه بخش شهری، جنگ و اردوگاه فیلمبرداری شود.
در این فیلم به اتفاقات نادری درجنگ تحمیلی ‌اشاره می‌شود که برای اولین بار به تصویر درمی‌آیند. اتفاقاتی که تاکنون در مورد آنها سخنی به میان نیامده است. تورج منصوری قرار است «اخراجی‌ها2»را فیلمبرداری کند و شریفی‌نیا نیز در مقام انتخاب بازیگر در این پروژه حضور دارد.
پروانه ساخت این فیلم اواخر سال گذشته از سوی اداره نظارت و ارزشیابی وزارت ارشاد صادر شده است .


منبع خبر : بانی فیلم

در بیانیه ای ...

 در بیانیه ای ...

بنیاد سینمایی فارابی پخش فیلم ضد اسلامی «فتنه» را محکوم کرد

بنیاد سینمایی فارابی در بیانیه‌ای تولید و پخش فیلم ضد اسلامی «فتنه» را توسط نماینده مجلس هلند محکوم کرد.

به گزارش بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در این بیانیه آمده است: «در عصر بحران هویت و معنویت که نیاز به ادیان الهی بیش از پیش در جهان احساس می‌شود، بشریت به‌ سمت بهره‌گیری از مضامین این ادیان الهی گام برداشته و اسلام به‌عنوان آخرین دین‌ الهی همواره سرچشمه جوشان این معنویت بوده و مردم جهان را چه‌ در غرب و چه‌ در شرق عالم با مفاهیم غنی و متعالی خود سیراب کرده است.»

در ادامه‌ی این بیانیه آمده : «در چنین شرایطی که نیاز به گفت‌وگو و همبستگی میان ادیان‌ الهی بیش از هر زمانی دیگر احساس شده و دین عامل اصلی برون رفت انسان از بحران‌های معاصر (از جمله تنهایی انسان در بر ساخته‌های خود و تسلط تکنولوژی بر بشر) شمرده می‌شود، تولید و پخش فیلمی موهن همچون «فتنه» نه تنها توهین به مقدسات یک آیین الهی بلکه توهین به بشریت، آزادی و آزادگی انسان محسوب می‌شود.

مع الاسف برخی روشنفکر نمایان خود را به خواب خرگوشی زده و توهین به مقدسات یک آیین جهانی را جزو حقوق فردی می‌شمارند، اما اینگونه اهانت‌ها، جسارت به اعتقادات پاک، بی‌آلایش و انسانی کسانی است که در سایه یک دین الهی، به‌دنبال کسب جوهره زندگی بشری یعنی حقیقت هستند و طبعا هیچ عقل سلیمی توهین به حقیقت را جزو مصادیق آزادی بیان و حقوق فردی انسان‌ها بر نمی‌شمارد.»

در پایان این بیانیه تاکید شده است: «بنیاد سینمایی فارابی این سوء استفاده سیاسی از یک رسانه فرهنگی را در جهت توهین به اعتقادات بیش از یک میلیارد مسلمان و بشریت تقبیح و محکوم می‌کند و از انسان‌های روشنفکر و آزاده جهان غرب موکدا می‌خواهد در برابر بی‌حرمتی به کتاب قرآن و همچنین پیام‌آور دین صلح و برابری که حداقل کشورهای غربی نجات خود را از سیطره استبداد قرون وسطایی مرهون تعالیم ارزشمند او هستند، بیش از این سکوت ننمایند.»

به بهانه ساخت "اخراجی‌ها 2"

به بهانه ساخت "اخراجی‌ها 2"

موج دنباله‌سازی بالاخره به سینمای ایران رسید

اگر سازندگان "اخراجی‌ها 2" همه چیز را فدای بازسازی عوامل جذابیت‌زای فیلم اول نکنند، فیلم جدیدشان می‌تواند هم به عنوان اولین دنباله در تاریخ سینمای ایران ثبت شود و هم به عنوان یک اثر مستقل و تازه.
در جدیدترین فهرست فیلم‌هایی که از سوی معاونت سینمایی ارشاد پروانه ساخت گرفته‌اند، حضور یک نام می‌تواند فصلی تازه را در سینمای ایران به خود اختصاص دهد. فیلمی که می‌تواند پدیده دنباله‌سازی را در پرونده سینمای ایران بنیان بگذارد.

فیلم "اخراجی‌ها 2" با دریافت پروانه ساخت می‌تواند در سینمای بدون دنباله ایران نوعی بدعت‌گذاری کند. صرفنظر از تکرار شدن یا نشدن موفقیت قسمت اول این فیلم، پرداختن به این مهم هر چند دیر برای صنعت سینمای کشورمان اتفاق افتاده ولی می‌تواند به مثابه همان ماهی تلقی شود که هر وقت از آب گرفته شود، تازه است.

همانطور که اشاره شد دنباله‌سازی در سینمای ایران سابقه روشن و قابل استناد ندارد و به نظر عجیب هم می‌آید که سینمای ایران که همواره به دنبال پیچیدن نسخه‌های موفق و مخاطب‌پسند از سینمای جهان بوده، تا این حد دیرهنگام به این مهم روی آورده است.

پدیده دنباله‌سازی در سینمای جهان سالیان است که مرحله آزمون و خطا را طی کرده و به گونه‌ای وارد پروسه‌ای پر پیچ و خم با راهکارهای از پیش تعیین شده و اصولی شده است. حتی سینمای پرمخاطب کشورهای آسیایی چون هند، چین و ... هم طی سالیان به این پدیده روی آورده و به نوعی سعی بر تکرار موفقیت فیلم‌های پرفروش و در واقع اولین فیلم‌های این دنباله‌ها کرده‌اند.

اما دنباله‌سازی مانند هر پدیده دیگری هر گاه مشمول نگاه اصولی و ساختارمند شده، با موفقیتی چندگانه همراه شده که مکمل اثر اولیه است. هر گاه هم که سازندگان تنها برای تکرار موفقیت به کپی‌برداری سطحی و سهل‌الوصول روی آورده‌اند، نتیجه از پیش تعیین شده کار پس زدن مخاطب بوده است.

معمولاً دنباله‌های موفق شامل دسته‌ای از فیلم‌ها می‌شود که از هنگام تولید و چه بسا نگارش اثر اولیه، در پس ذهن سازندگان موجودیت داشته‌اند. این دنباله ها معمولاً با در بر گرفتن مقاطع زمانی مختلف به نوعی تلاش می‌کنند، بستری جدید و مناسب برای درگیر کردن مخاطب فراهم کنند و فقط متکی بر تکرار عوامل موفقیت و جذابیت اثر اولیه نباشند.

"پدرخوانده قسمت 2" و "پدرخوانده قسمت 3" از نمونه دنباله‌هایی هستند که با تکیه بر رمان ماریو پوزو از همان زمان که فیلم "پدرخوانده" ساخته شد، حضور نامحسوس خود را اعلام کرده بودند و تنها متکی بر موفقیت هنری و مورد پسند واقع شدن فیلم اولیه نبودند.

این دو فیلم با در بر گرفتن مقاطعی حساس و تأثیرگذار از زندگی یک خانواده و گروه مافیایی بزرگ، به نوعی با دنبال کردن این خط سیر، آسیب شناسی حضور آدمی را پی می‌گیرد که چه بسا با قرار گرفتن در یک خانواده عادی، یک شهروند قانونمند و البته خوشبخت به حساب می‌آید. تصویری که در انتها از تنهایی و ناتوانی مایکل کورلیونه (ال پاچینو) ترسیم می‌شود، بیش از هر چیز مدیون پیگیری خط سیر زندگی او در سه مقطع زمانی مختلف است.

"جنگ‌های ستاره‌ای" نیز از آن دسته دنباله‌هایی است که نوعی سنت‌شکنی در مقاطع زمانی را به همراه داشت و در ادامه یک سه‌گانه جدید و مستقل را به زمان صفر فیلم اختصاص داد. زمان ماقبل شروع اولین فیلم این مجموعه، که به نوعی حرکتی فراتر از همراهی با عادت و خواست صرف مخاطب این دسته فیلم‌هاست.

دسته‌ای از فیلم‌های دنباله‌ای هم هستند که از حضور یک شخصیت محوری پررنگ بهره برده و به واسطه مهارت و شخصیت‌پردازی او، در هر دنباله ماجرایی تازه را پی می‌گیرند. در این دسته پرداخت شخصیت کاراکتر مرکزی می‌تواند به تدریج و بر اساس ماجراهای طراحی شده در هر دنباله صورت بگیرد که از نمونه های معروف این دسته می توان به مجموعه فیلم‌های "جیمزباند" اشاره کرد که بیش از 40 سال ادامه داشته‌اند.

مجموعه فیلم‌های "اسپایدرمن"، "نابودگر"، "بیگانه"، "ایندیانا جونز"، "جن گیر" و "طالع نحس" از دیگر نمونه‌های دنباله‌سازی هستند که همه به یک نسبت مورد توجه قرار نگرفته‌اند چرا که گاه اهمیت و نیاز ساخت آنها بیش از هر چیز تحت‌الشعاع موفقیت قسمت اول قرار گرفته است. فیلم "گریس 2" از نمونه‌های این چنینی است که حتی با وجود تغییر بازیگران فیلم اول متوقف نشد و البته با شکست مواجه شد.

موزیکال "گریس 2" با توجه به موفقیت فیلم اول و بدون حضور ستارگان آن فیلم جان تراولتا و اولیویا نیوتن جان، تنها با تکیه بر روابط تو در توی چند دانشجوی جوان ساخته شد و هر چند از نام "گریس" استفاده کرد ولی نه توانست به جذابیت‌های فیلم اول نزدیک شود و نه به عنوان یک فیلم مستقل مطرح شود. حتی حضور میشل فایفر که آن زمان بازیگری جویای نام بود، نتوانست فیلم را از سقوط نجات دهد.

به این ترتیب می‌توان در یک تحلیل کلی به دو نوع دنباله‌سازی اشاره کرد که رویکرد مناسب به آنها زمینه‌ساز استقبال مخاطب خواهد شد. ولی معمولاً این نکته فراموش می‌شود که استقبال مخاطب هم واجد دو نوع رویکرد مختلف است. طبعاً استقبالی که یک فیلم دنباله به عنوان نقطه قوت می‌تواند به آن تکیه کند، استقبالی است که هر چند متأثر از خاطره و موفقیت فیلم اولیه است ولی در مواجهه با خود اثر، صاحب شناسنامه می‌شود. در واقع امتیازات بالقوه یک اثر است که می‌تواند آن را از زیر سایه فیلم اول بیرون آورده و مورد توجه قرار دهد.

این نکته ای است که هر گاه از سوی سازندگان مورد توجه قرار گرفته، نتیجه مثبت در پی داشته است. حالا هم اگر سازندگان "اخراجی‌ها 2" به این وجه توجه داشته باشند و همه چیز را فدای بازسازی عوامل سطحی و اولیه جذابیت‌زای فیلم اول نکنند، فیلم جدیدشان می‌تواند هم به عنوان اولین دنباله در تاریخ سینمای ایران ثبت شود و هم به عنوان یک اثر مستقل و تازه، از نگاه کارشناسان، تحلیلگران و حتی مخاطبان مطرح شده و به باشگاه فیلم‌های یک میلیارد تومانی راه یابد.

طنزها نود شبی اکران می‌شود و مرگ سینما در راه است

سامان سالور به‌شدت از وضعیت سینمای ایران انتقاد کرد
طنزها نود شبی اکران می‌شود و مرگ سینما در راه است

سینمای ما- طنزهای نود شبی روی سردر سینماها آمده است و با اوضاع بدی که سینما با آن مواجه شده، به نظر می رسد مرگ سینمای ایران در راه باشد. سامان سالور کارگردان سینما ضمن بیان مطلب فوق افزود: در سینمای کنونی بجز چند فیلم فارسی، چند بازیگر و تهیه کننده مشخص چیز قابل توجهی نیست. بین فیلمسازی و آهن فروشی هم تفاوت چندانی وجود ندارد. سینماگران ما برای انتخاب یک فیلم متفاوت و استاندارد در زمان اکران با مشکل مواجه می شوند.
وی ادامه داد: در این چند سال اخیر هیچ فیلم ایرانی در جشنواره کن، یکی از بزرگ ترین فستیوال های فیلم دنیا حضور ندارد و برای سینماگران ما حضور در این جشنواره آرزو شده است. متاسفانه طنزهای نود شبی روی سردر سینماها آمده است و با اوضاع بدی که بدنه سینما با آن مواجه شده، به نظر می رسد مرگ سینمای ایران در راه باشد. بسیاری از سینماگران ما برای گذران روزگار در تلویزیون کار می کنند. فیلمسازان جوان هم که می خواهند سینما را متحول کنند، آنقدر از آنها حمایت نمی شود که مجبورند فیلم گیشه ای بسازند.
کارگردان فیلم "چند کیلو خرما برای مراسم تدفین" در ادامه تصریح کرد: با این وضعیت نابسامان سینما نمی توان انتظار داشت سطح سلیقه تماشاچی را بالا برد. زیرا سینمای استاندارد در ایران وجود ندارد. بیشتر فیلم هایی که اکران می شوند هیچ سوژه یا بجز حضور یک دختر و پسر که عاشق هم می شوند، ندارند و در حال حاضر هم از این نوع سینما حمایت می شود.
سالور در ادامه اظهارکرد: سیاست گذاران فرهنگی برخلاف شعارهایی که در زمینه حمایت از سینما می دادند، عمل می کنند. 90 درصد امکانات محدود سینمای ایران صرف حمایت از فیلم های کم ارزش می شود. با این شرایط چطور می توان انتظار داشت فیلم ساز دلزده نشود.
این کارگردان جوان سینمای ایران به برگزاری جشنواره فیلم فجر اشاره کرد و افزود: جشنواره فیلم فجر هم وضعیت چندان قابل بحثی ندارد. در بسیاری موارد مشاهده می شود که به طور مثال سه فیلم کاندید دریافت سیمرغ بلورین می شوند و در کمال ناباوری یک فیلم دیگر جایزه را می گیرد که سریال آن از تلویزیون نیز پخش شده است. متاسفانه نگاه غیرکارشناسانه ای بر جشنواره فیلم فجر حاکم است.
وی تصریح کرد: در تمام دنیا جشنواره ها را برای حمایت از فیلمسازان جوانی برگزار می کنند که به نوع ساختار شکنی کرده و تفکری در پشت سوژه هاو فیلم های آنها وجود دارد اما در ایران جشنواره فیلم فجر تبدیل شده به جایی برای اکران فیلم هایی که قرار است به اکران عمومی در بیایند. با این اوضاع باید فیلمسازان ما دست های خود را به نشانه تسلیم بالا ببرند و با این وضعیت کنار بیایند.
منبع خبر : شبکه برنا

دایره زنگی صدر نشین فروش روزانه اکران نوروزی

مصطفی شایسته اعلام کرد

دایره زنگی صدر نشین فروش روزانه اکران نوروزی

فیلم دایره زندگی (پریسا بخت آور) با فروش 25 میلیون تومان صدر نشین فروش روزانه در میان فیلم‌های اکران نوروز شد.
مصطفی شایسته مدیر پخش موسسه هدایت فیلم که پخش دایره زندگی را بر عهده دارد گفت: اکران دایره زندگی در حالی شروع شده که این فیلم از داشتن تبلیغ تلویزیونی محروم است و تاکنون با استفاده از تبلیغات بیلبوردها مردم دایره زندگی را می‌شناختند. اما از روز هشتم فروردین و در پی پخش تیزر این فیلم از تلویزیون و مخاطبان فیلم افزایش پیدا کرد و در روز نهم فروردین این فیلم با 25 میلیون تومان فروش روزانه مواج شد.
وی افزود: دایر زندگی به جز تهران در 20 شهرستان دیگر هم اکران شده که فروش فیلم در این شهرستانها افزایش بی سابقه‌ای یافته است.
دایره زنگی اولین تجربه کارگردانی پریسا بخت آور است و بازیگرانی چون مهران مدیری، باران کوثری.. در آن بازی می‌کنند.
تهیه کننده دایره زندگی موسسه بشری فیلم ( سید جمال ساداتیان) است.